„W węższym znaczeniu Polonia to określenie osób poczuwających się do polskiego pochodzenia i związków z polskością, lecz urodzonych poza Polską. Osoby te związki z tradycją i kulturą narodową zachowują w drugim lub w dalszych pokoleniach i na różnym poziomie identyfikowania się z polskimi sprawami.” hasło Polonia, Wikipedia

Khava, Aminat i Mellissa to uchodźczynie oczekujące wraz z rodzinami na przyznanie ochrony międzynarodowej. Mieszkają w dawnym Hotelu Polonia w Łukowie, który został przekształcony w Ośrodek dla Cudzoziemców i Cudzoziemek. Warszawski Hotel Polonia Palace rozpoczął swoją działalność w 1913 roku, a jego nazwa w przeciwieństwie do łukowskiej Polonii-ośrodka nie jest przypadkowa – w okresie zaborów miała krzepić serca wizją niepodległości, autonomii i wolności. Na warsztaty “Z ziemi polskiej do Polski” dziewczęta przyjechały z dawnego Hotelu Polonia w Łukowie do Hotelu Polonia Palace w Warszawie – w ten sposób chciałam symbolicznie utrzymać i podkreślić ich status osób przebywających poza Polską – dziewczyn mówiących po polsku, od kilku lat mieszkających w Polsce, uczących się w polskiej szkole, ale nieustannie trwających w niepewności.

Hotel Polonia to miejsce oczekiwania, snucia wizji o niezależnym życiu w Polsce i poza granicami ośrodka.

Po Warszawie poruszałyśmy się śladami zaproszonych przeze mnie przewodniczek – Katarzyny Michalczak, Suzi Andreis i Agnieszki Kozakoszczak – aktywistek, osób od lat na różne sposoby wspierających kobiety i dziewczyny w ich własnych wyborach. To dziewczyńska narracja z czterech perspektyw. O pozornej beztrosce. O zabawach, w które bawiłyśmy się wszystkie, a które bezwzględnie ujawniają zmiany, jakie zaszły w nas i świecie od czasów, kiedy same/sami byłyśmy/byliśmy nastolatkami.

PAMELA BOŻEK

Stargardzianka, doktorantka dr hab. Iwony Demko, absolwentka wydziału rzeźby na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Moja praktyka artystyczna opiera się na prowadzeniu osobistej narracji splatanej z aktualnymi zjawiskami społeczno-kulturowymi budzącymi powszechny niepokój. W swoich projektach poruszam kwestie związane z utratą domu i bezdomnością, migracjami, ze szczególnym uwzględnieniem kobiecego doświadczenia i z perspektywy feministycznej. Interesują mnie zagadnienia wizualne w kontekście mechanizmów wykluczania i stygmatyzacji. Z uchodźczyniami z Ośrodka dla Cudzoziemców i Cudzoziemek w Łukowie prowadzę inicjatywę introligatorską Notesy z Łukowa.