1962

W miejscu, gdzie dziś znajduje się Teatr Wielki, funkcjonował kiedyś kompleks handlowo-usługowy Marywil. W latach 30. XIX wieku został wyburzony i zastąpiony przez gmach teatralny w stylu klasycystycznym zaprojektowany przez Antonia Corazziego. W 1939 roku budynek zbombardowano, a 5 lat później podczas walk powstańczych jego pozostałości naziści celowo wysadzili. Wojnę przetrwała jedynie wschodnia część fasady i kolumnowa fasada frontowa. Odbudowa gmachu trwała aż 12 lat. Budynek oddano do użytku dopiero w 1965 roku, a z pierwotnego projektu zachowano jedynie fasady przy pl. Teatralnym i ul. Wierzbowej. Zgodnie z projektem Bohdana Pniewskiego powstała jedna z największych scen operowych na świecie o całkowitej powierzchni 1150 m² i wysokości 35 m. Teatr Wielki miał być jedną z najnowocześniejszych scen w Europie, zainstalowano w nim m.in. scenę obrotową, sześć zapadni, osiem mostów świetlnych nad sceną czy trzy systemy telewizji. Podczas inauguracji wystawiono Straszny dwór Stanisława Moniuszki.