CHWYT ZA CHWYT

CHWYT-ZA- CHWYT
Krótka historia chwytania rzeczy

Włóż rękę do kieszeni i chwyć dowolny przedmiot, który się w niej znajduje. Nie wypuszczaj go z dłoni przez
minutę. Tyle czasu potrzebujesz, by przeczytać tekst wprowadzający do wystawy, z której dowiesz się o
czynności, którą wykonujesz tysiące razy codziennie bez zastanowienia.

CHWYT-ZA- CHWYT. Krótka historia chwytania rzeczy to wystawa prezentująca rodzinę uchwytów
zaprojektowanych przez warszawską architektkę wnętrz, Olę Munzar. Nazwa Plankton oddaje ich
zróżnicowaną formę i podkreśla unikalne piękno każdego z osobna.

Ich powstanie poprzedza wieloletnia praktyka pracy z wnętrzami i czułość wobec detalu, który buduje
charakter zamieszkiwanej przestrzeni. Ci drugoplanowi bohaterowie naszej codzienności, często pomijani w
opisach i doświadczani przez nas nieświadomie, rzadko są przedmiotem głębszych analiz. Dlatego też
postanowiłyśmy zwrócić im należną uwagę i przedstawiamy uchwyty w kontekście narracji z zakresu historii
sztuki, studiów nad fizjologią ludzkiego ciała, czy popularnych ostatnio treningów uważności. W tej krótkiej
historii o chwytaniu rzeczy znalazłyśmy kilka cech wyróżniających dla naszego gatunku, podkreślając
jednocześnie fizyczną naturę chwytanych przez nas obiektów. Na kilku przykładach prezentujemy materialne
dowody interakcji, które zachodzą pomiędzy dłońmi a użytkowanymi obiektami. Warty podkreślenia jest
również kontekst wiedzy o ergonomii, charakterystyce i działaniu przedmiotów oraz jej wymiany pomiędzy
projektantem a rzemieślnikiem, który ostatecznie wykonuje rzeczy, czyniąc je możliwymi do pochwycenia.