Zakres fali elektromagnetycznej określanej jako światło widzialne dla człowieka mieści się w zakresie od ok. 380 do ok. 770 nm. Jednak najbardziej wyraźne i rozpoznawalne dla nas fale to 520-565 nm, czyli zakres koloru zielonego. To właśnie w tym kolorze widzimy najwięcej szczegółów i kontrastów oraz rozróżniamy najwięcej odcieni. Czyżby na drodze ewolucji nasi humanoidalni przodkowie wykształcili w sobie tę umiejętność, aby lepiej orientować się w leśnej gęstwinie? Ludzki mechanizm rozpoznawania kolorów bazuje na układzie trzech rodzajów czopków, w przybliżeniu odpowiedzialnych za reagowanie na kolor niebieski (krótkie fale światła), kolor zielony (średnie fale) oraz czerwony (fale długie). Jednak jest tak dopiero od niedawna. Oczy wcześniejszych ewolucyjnie przodków ludzi bazowały na podwójnym układzie czopków i dopiero poprzez duplikację i lekką zmianę genu odpowiedzialnego za czopek zielony, możemy dobrze widzieć kolor czerwony. Zakresy zielonego i czerwonego czopka nadal różnią się niewiele od siebie i w dużej części się nakładają, dając w ten sposób podwójny odczyt różnorodnych odcieni zieleni. Badacze twierdzą, że wykształcenie trzeciego rodzaju czopka mogło mieć poważny wpływ na umiejętność rozróżniania dojrzałych i niedojrzałych owoców (co poprawiło umiejętności zbieractwa) oraz ułatwiać życie społeczne naszych przodków. Czy zakochani nie dostają czerwonych wypieków na twarzy, bo „dojrzali” do miłości?