1955

Pierwotny gmach Filharmonii Narodowej powstał już w 1901 roku. Twórcą eklektycznego budynku wzorowanego na Operze Paryskiej był Karol Kozłowski. W jej siedzibie koncertowali najsłynniejsi ówcześni artyści, odbywały się też międzynarodowe konkursy pianistyczne i skrzypcowe oraz festiwale muzyki współczesnej. Budynek został zniszczony podczas pierwszych niemieckich nalotów. W czasie wojny zginęła niemal połowa członków orkiestry. W 1955 roku do użytku oddano zupełnie nowy obiekt zaprojektowany przez Eugeniusza Szparkowskiego i Henryka Białobrzeskiego, a Filharmonię z „Warszawskiej” przemianowano na „Narodową”. Z zewnątrz budynek to przykład klasycyzującego socrealizmu, we wnętrzu natomiast dominuje sztuka dekoracyjna z okazałymi żyrandolami i ozdobnymi detalami klatek schodowych.