Dom wypoczynkowy doktora Berensteina

ul. Jasiowa 6, Konstancin-Jeziorna
1931-34

Willa „Jasia”, czyli niewielki dom wypoczynkowy dra Berensteina to efekt współpracy Heleny i Szymona Syrkusów z konstruktorem Stanisławem Hemplem. Zlokalizowany równolegle do drogi budynek posiadał pokoje mieszkalne i sypialne zwrócone na południe, a od strony północnej zlokalizowano korytarze, łazienki i klatki schodowe. Ściana wschodnia pozbawiona jest okien, ponieważ projekt od początku przewidywał możliwość przyszłej rozbudowy pensjonatu w tym kierunku. Każdy z pokoi dla pensjonariuszy oferował ten sam standard – dostęp do ciepłej i zimnej wody, centralne ogrzewanie, szafę w zabudowie, składane na dzień łóżka i skromne umeblowanie. Każdy z pokoi posiadał dostęp do zewnętrznego tarasu podzielonego szklanymi przegrodami i przesłoniętego ruchomym, tekstylnym zadaszeniem. Dzięki takim rozwiązaniom możliwe było spełnienie najważniejszego założenia architektów – zapewnienia jak najlepszego dostępu do światła słonecznego. Minimalistyczny wygląd, możliwość zastosowania dużych przeszkleń i wizualna lekkość możliwe było dzięki zastosowaniu konsolowej konstrukcji szkieletowej. Komfort termiczny uzyskiwano dzięki zastosowaniu akumulującej ciepło cegły dziurawki i izolujących budynek od zewnątrz płyt celolitowych. Nowoczesność pensjonatu przejawiała się więc nie tylko w jego konstruktywistycznej stylistyce, ale także innowacyjności zastosowanych rozwiązań budowlanych.

Dom Jana i Ireny Nelkenów

ul. Uzdrowiskowa 5, Konstancin-Jeziorna
1932-33

Budowę domu rodziny Nelkenów przy ówczesnej ulicy Królewskiej rozpoczęto w 1932, a oddano do użytku już w 1933 roku. Obiekt, niekiedy nazywany Willą Anna (imię zawdzięczał córce Jana i Ireny), utrzymany jest w stylistyce funkcjonalizmu. Położony w głębi gęsto zadrzewionej parceli, zbudowany jest na planie prostokąta. Na parterze ulokowano część dzienną z salonem, kuchnią i toaletą, a na piętrze bardziej prywatną część sypialnianą. Szybkie tempo budowy to zasługa m.in. wykorzystanego systemu konstrukcyjnego – obiekt wzniesiono w lekkiej konstrukcji stalowego szkieletu. Dzięki pozbawieniu ścian zewnętrznych funkcji konstrukcyjnej, wnętrza otwierają się na otaczającą zieleń i taras dużymi przeszkleniami.

Zdjęcie archiwalne – Muzeum Architektury we Wrocławiu
Zdjęcia wystawy – Katarzyna Średnicka
Model willi doktora Berensteina – Muzeum Architektury we Wrocławiu